PATRON SZKOŁY

               Janusz Korczak czyli Henryk  Goldszmit  (ps. Stary Doktor) urodził się 22 czerwca 1878 roku w Warszawie. Był pedagogiem ,publicystą ,pisarzem ,lekarzem ,działaczem społecznym. Był także prekursorem działań na rzecz praw dzieci i jego całkowitego równouprawnienia ,a także pionierem działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich ,diagnozowania wychowawczego ,opieki nad dzieckiem trudnym. W 1905 roku ukończył Wydział  Lekarski Uniwersytetu Cesarskiego w Warszawie. Od roku 1912 objął stanowisko dyrektora warszawskiego Domu Sierot dla dzieci żydowskich .Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował jako lekarz, był też w 1919 roku współorganizatorem pierwszego sierocińca dla dzieci polskich „Nasz Dom”. W latach 1919-1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w randze majora. Korczak całe życie poświęcił dzieciom . Opracował  projekt szkoły dla dzieci upośledzonych umysłowo . Zasłynął jako  wielki pedagog i teoretyk wychowania. Wielokrotnie podkreślał konieczność szacunku dla dzieci, poważnego traktowania jego przeżyć  i problemów . Był zwolennikiem emancypacji dziecka, jego samostanowienia i poszanowania praw. W 1926 roku za swą działalność  został odznaczony Krzyżem Oficerskim  Orderu Odrodzenia Polski. W 1934 roku prowadził cykl audycji radiowych  „Starego Doktora”, które cieszyły  się niezwykłą popularnością. Janusz Korczak był także znany i cenionym pisarzem i publicystą. W swoich artykułach poruszał temat miłości rodzicielskiej, wychowania i zdrowia. Jego dorobek pisarski obejmuje książki zarówno dla dzieci i młodzieży, jak i dla dorosłych. Były wśród nich eseje, powieści, utwory dramatyczne i dzieła   pedagogiczne. Najbardziej znane jego prace to: „Jak kochać dziecko”, „Król Maciuś Pierwszy”, „Król Maciuś na wyspie bezludnej”, „Kajtuś Czarodziej” , „Kiedy znów będę mały”, „Józki, Jaski i Franki”, „Mośki, Jaśki i Srule”, „Prawo dziecka do szacunku”.  Za swą twórczość literacką w 1937 roku otrzymał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Po wybuchu wojny w 1939 roku Korczak nadal wspierał warszawskie sierocińce. Pisał odezwy, w których prosił o pomoc dla dzieci. Po przeniesieniu Domu Sierot na teren warszawskiego getta pozostał ze swoimi podopiecznymi, starając się zapewnić im poczucie bezpieczeństwa. Odrzucał wszelkie propozycje porzucenia dzieci, choć międzynarodowa sława dawała mu szansę na przeczekanie wojny w każdym neutralnym kraju.  Zginął wraz z wychowankami w początkach sierpnia 1942 roku. Dobrowolnie towarzyszył im w drodze na śmierć komorze gazowej obozu zagłady w Treblince. W 1978 roku powstał Międzynarodowy Komitet im. Korczaka , który posiada swoje oddziały na całym świecie.